Werken en naar Wadi Damm in Oman

Direct na de vakantie in Sri Lanka, begon ik met mijn tijdelijke baan als secretaresse bij Kimberly-Clark (je weet wel Huggies, Kotex, Kleenex). Om niet geheel met 2 linkerhanden te beginnen was ik al een weekje wezen inwerken in juni.
Maar oh, wat viel het tegen: Ondanks dat men al 4 maanden wist dat ik zou komen, moest mijn account nog worden aangemaakt en er moest toestemming worden gegeven voor toegang tot diverse bestanden, waaronder de agenda van mijn baas (niet onhandig om daar toegang toe te hebben als PA). Het frustreerde hem en mij danig dat er veel werk te doen was en ik niets kon doen.
Toen dit na een week eindelijk werkte kwam ik er achter dat ik van veel informatie niet op de hoogte was gesteld. Er was dus een flinke inhaalslag te maken. Gelukkig ben ik inventief en beschik ik over een flinke hoeveelheid werkervaring en daarbij was de algemeen assistente, Kate, welwillend om me op weg te helpen, waardoor ik na 2 weken de boel wel aardig op de rit had.
Wat is het weer fijn om te werken, ik geniet er echt van. Ik heb ook wel geluk gehad dat ik bij een bedrijf met voornamelijk Westerse mensen zit, waardoor de cultuurverschillen niet groot zijn. En mijn baas is blij met mij, zegt hij, dus dan ben ik het ook!

Begin september was het Eid Al Adha, Offerfeest, en iedereen in het Midden Oosten was minstens 5 dagen vrij.
Een mooie gelegenheid voor ons om een paar dagen naar Oman te gaan. Het plan was om samen ons woestijn-clubje te gaan wandelen en te kamperen. Uiteindelijk gingen we met 3 stellen: Jos en Ravelona, Rami en Marinka en wij.
We vertrokken ’s ochtends al vroeg omdat de grenspost bij Al Ain voor oponthoud zorgt. Tja, denk je, grenspost? Maar net als vroeger in Europa, moet je uitstempelen, instempelen en de auto wordt gecontroleerd. Al met al waren we daar 2 uur mee bezig.
Oman is een groot land en de totale rit duurde bijna 4 uur. Onderweg gingen we nog even lekker lunchen en Rami, die Arabisch spreekt, regelde alles, heel makkelijk want we merkten al snel dat de Omani, in tegenstelling tot de Emirati niet veel Engels spreken. Maar ze zijn wel heel erg vriendelijk en spontaan.
In de loop van de middag arriveerden we bij Wadi Damm. Een vallei waar je via een wandeling over de rotsen de spelonk in kunt gaan. Er loopt een riviertje doorheen met diverse bassins en achter in die spelonk kun je daar in een van de bassins zwemmen.
Eerst zochten we een plaats om ons kamp op te zetten en vlak bij de Wadi vonden we een schitterende plek, hoog gelegen (als het plotseling gaat regenen, is het erg gevaarlijk in zo’n vallei) tegen de rotsen, tussen de struiken, kortom perfect.
We zetten onze tentjes op en zochten een plekje voor het kampvuur en de barbecue. Er stond een jonge kameel tussen de struiken, die gezellig kwam kijken wat wij daar aan het doen waren. We waren net klaar toen het erg donker werd en vervolgens begon te regenen. Regenen? Wat is dat? Jeetje, het regende nog door ook. En we schuilden een kwartiertje in de auto tot het weer droog was. Gelukkig bleef het daar ook bij en we hadden een gezellige avond met goed gezelschap, lekker eten en meegesmokkelde wijn.
Het was echter wel heel erg benauwd. Net als in Dubai zakte de temperatuur ’s avonds niet onder de 34 graden en maar er stond geen zuchtje wind. Het was echt om te puffen en ondanks dat we allemaal alleen in onze binnententjes sliepen was het niet om uit te houden.
We waren dus al vroeg op, om half zeven, en na wat gepoedel met de campingdouche en een stevig onbijt met roereieren, vulden we de rugzakken met heel veel water en een lunch en trokken we de Wadi in. Het was er prachtig, er was behalve ons verder niemand en we genoten van de ongerepte natuur. In de poeltjes zagen we vissen en kikkers en de zon kwam steeds hoger te staan.
Het was een zware tocht, we moesten flink klimmen en klauteren over de rotsen en Koos en ik werden daarbij heel lief geholpen door de jonge stellen. Het was een ware slijtageslag, we moesten door een grote rots klimmen, door de rivier waden en af en toe springen en klimmen. We dronken liters water en moesten vaak rusten, maar de beloning was prachtig: achter in de vallei konden we inderdaad zwemmen en onder een waterval chillen. We lunchten en rustten lekker uit, sommigen gingen nog even een grot in met vleermuizen en zwaluwen.
De terugtocht was natuurlijk even zwaar en toen we in de loop van de middag terug kwamen in ons kamp waren we allemaal goed versleten. We luieren lekker en stookten de barbecue weer op voor het avondeten. Iedereen kroop vervolgens vroeg in zijn mandje om er enige tijd later weer uit te komen omdat het wederom veel te warm was om te kunnen slapen (op een enkeling die heerlijk lag te snurken na dan).
De volgende ochtend was iedereen vanwege de warmte weer vroeg op en na een ontbijt met oerhollandse gekookte eitjes, braken we het kamp op en reden we weer terug richting Dubai. Dit keer ging het vlotjes bij de grens, we hadden maar een half uurtje oponthoud en via de prachtige weg door de woestijn kwamen we voorspoedig weer thuis, waar we heeerlijk sliepen in de airco. Ondanks de hitte was het een superleuke trip en zeker een herhaling waard!