De laatste weken van het jaar
Blijf op de hoogte en volg Irene
09 Januari 2016 | Verenigde Arabische Emiraten, Dubai
En toen was er echt een jaar voorbij.
Veel tijd om daar bij stil te staan was er niet. De mannen hadden het druk met werken, als altijd, en ik maakte me druk, als altijd.
Begin december zijn hier een aantal Nationale feestdagen en omdat het weer nu heerlijk koel is (rond de 25 graden) maken veel mensen van deze gelegenheid gebruik om een paar dagen weg te gaan.
Koos en ik gingen naar Musandam, in het noorden van Oman. We verbleven daar in een tentje op een onbewoond strandje, waar we ’s avonds een barbecue kregen en bij een kampvuur zaten. Het was er prachtig en de volgende ochtend na het ontbijt gingen we op een Dhow (een klassieke houten schip) de fjorden in om dolfijnen te spotten en te snorkelen. En dolfijnen zagen we en vissen en zee-egels en nog meer dolfijnen… het was echt een leuke trip.
Net als vorig jaar heb ik de (kunst) Kerstboom weer neergezet en dit jaar heb ik ook de guirlande met de oude Kerstballen van mijn ouders en grootouders opgehangen. Het voelt goed deze spullen hier te hebben, het voelt toch een beetje als thuis in den verre.
De week van Kerst kwam Bart zijn vriend Jeroen een week logeren. Ze hebben weer eens heerlijk bijgekletst en ze hebben de Burj Kalifa bezocht en de Souk, zijn naar een waterpark geweest en hebben een desert safari gedaan. Omdat Bart niet de hele week vrij kon krijgen ben ik ook een aantal dagen met hem de hort op geweest, o.a. naar het strand en het Atlantis, wat overigens erg gezellig was.
Inmiddels was ik benaderd om vrijwilligerswerk te gaan doen bij Mawaheb, Artstudio for People with a special need, in een prachtig historisch deel in de oude stad.
Een Studio waar mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking hun creativiteit kunnen uiten en prachtige kunstvoorwerpen maken, zoals schilderijen, ceramiek, mozaïek, serviesgoed, kaarten, stoeltjes, sculpturen enzovoort. Voor de nieuw te openen winkel compleet met terras waar je o.a. een kopje koffie of thee kunt kopen en een lekkere lunch, zijn er dagelijks vrijwilligers nodig om de studenten, die zelf de verkoop op zich zullen gaan nemen, te begeleiden.
Een leuke uitdaging die ik graag met beide handen heb aan genomen. Ik mocht me gelijk nuttig maken door te helpen bij de inrichting van de winkel en mee te denken over allerhande praktische zaken die bij dit project naar voor kwamen.
We waren nog steeds niet met de Pajero de woestijn in geweest en via kennissen konden we plotseling aansluiten bij een groep ervaren zandrijders. Wauw, wat een ervaring, zelfs Koos, die toch een zeer ervaren chauffeur is, zat met het zweet in z’n handen. Het vergt flink wat vaardigheid om op het zand te kunnen rijden en we waren erg blij met alle hulp en adviezen van de ervaren chauffeurs. Het is echter zo ontzettend leuk om te doen dat we zeker vaker zullen gaan.
Het klikte ook aardig met de anderen en al gauw werden er plannen gemaakt om 2e Kerstdag een tochtje te maken met aansluitend een barbecue in de woestijn. Maar je raadt het nooit: 2e Kerstdag regende het en het was koud. Zelfs in Dubai kunnen je plannen in het water vallen! De barbecue hebben we maar naar ons huis verplaatst en het woestijntochtje naar 2 januari en het was toch nog heel gezellig.
Op Oudejaarsdag heb ik, volgens traditie oliebollen gebakken. Ik werd daar echt zo blij van en ze smaakten heerlijk.
’s Avonds zijn we met een groepje naar El Sur geweest, een Spaans restaurant in het Westin Hotel. We zaten op een prachtig terras met uitzicht op het park en het strand. Het eten was heerlijk, we kregen de hele avond tapas, Spaans eten en Spaanse wijn en er was muziek.
Om 12 uur ging iedereen naar het strand om naar het indrukwekkende vuurwerk op de Palm te kijken.
Gelukkig waren we niet naar Down Town Dubai gegaan want daar was een enorme brand in het Address Hotel en we hebben later van mensen gehoord die daar in de buurt waren dat ze toch wel angstige momenten hadden beleefd.
Ondanks dat we gezellige dagen gehad hebben missen we natuurlijk onze dierbaren en vooral Simone en Harald. Op sommige momenten is het toch lastig en bij ‘All you need is love’ bleef het niet dan ook niet droog, want in tegenstelling tot andere jaren komt het gemis dan letterlijk je huiskamer binnen. We hebben extra geskyped en gebeld, maar toch, je wilt elkaar ook wel eens lekker vasthouden.
Dus volgend jaar doen we het anders: we vieren de feestdagen weer eens heerlijk samen!
Tenslotte wensen wij jullie een mooi en gezond 2016, liefs van de Vogeltjes in Dubai
Veel tijd om daar bij stil te staan was er niet. De mannen hadden het druk met werken, als altijd, en ik maakte me druk, als altijd.
Begin december zijn hier een aantal Nationale feestdagen en omdat het weer nu heerlijk koel is (rond de 25 graden) maken veel mensen van deze gelegenheid gebruik om een paar dagen weg te gaan.
Koos en ik gingen naar Musandam, in het noorden van Oman. We verbleven daar in een tentje op een onbewoond strandje, waar we ’s avonds een barbecue kregen en bij een kampvuur zaten. Het was er prachtig en de volgende ochtend na het ontbijt gingen we op een Dhow (een klassieke houten schip) de fjorden in om dolfijnen te spotten en te snorkelen. En dolfijnen zagen we en vissen en zee-egels en nog meer dolfijnen… het was echt een leuke trip.
Net als vorig jaar heb ik de (kunst) Kerstboom weer neergezet en dit jaar heb ik ook de guirlande met de oude Kerstballen van mijn ouders en grootouders opgehangen. Het voelt goed deze spullen hier te hebben, het voelt toch een beetje als thuis in den verre.
De week van Kerst kwam Bart zijn vriend Jeroen een week logeren. Ze hebben weer eens heerlijk bijgekletst en ze hebben de Burj Kalifa bezocht en de Souk, zijn naar een waterpark geweest en hebben een desert safari gedaan. Omdat Bart niet de hele week vrij kon krijgen ben ik ook een aantal dagen met hem de hort op geweest, o.a. naar het strand en het Atlantis, wat overigens erg gezellig was.
Inmiddels was ik benaderd om vrijwilligerswerk te gaan doen bij Mawaheb, Artstudio for People with a special need, in een prachtig historisch deel in de oude stad.
Een Studio waar mensen met een geestelijke of lichamelijke beperking hun creativiteit kunnen uiten en prachtige kunstvoorwerpen maken, zoals schilderijen, ceramiek, mozaïek, serviesgoed, kaarten, stoeltjes, sculpturen enzovoort. Voor de nieuw te openen winkel compleet met terras waar je o.a. een kopje koffie of thee kunt kopen en een lekkere lunch, zijn er dagelijks vrijwilligers nodig om de studenten, die zelf de verkoop op zich zullen gaan nemen, te begeleiden.
Een leuke uitdaging die ik graag met beide handen heb aan genomen. Ik mocht me gelijk nuttig maken door te helpen bij de inrichting van de winkel en mee te denken over allerhande praktische zaken die bij dit project naar voor kwamen.
We waren nog steeds niet met de Pajero de woestijn in geweest en via kennissen konden we plotseling aansluiten bij een groep ervaren zandrijders. Wauw, wat een ervaring, zelfs Koos, die toch een zeer ervaren chauffeur is, zat met het zweet in z’n handen. Het vergt flink wat vaardigheid om op het zand te kunnen rijden en we waren erg blij met alle hulp en adviezen van de ervaren chauffeurs. Het is echter zo ontzettend leuk om te doen dat we zeker vaker zullen gaan.
Het klikte ook aardig met de anderen en al gauw werden er plannen gemaakt om 2e Kerstdag een tochtje te maken met aansluitend een barbecue in de woestijn. Maar je raadt het nooit: 2e Kerstdag regende het en het was koud. Zelfs in Dubai kunnen je plannen in het water vallen! De barbecue hebben we maar naar ons huis verplaatst en het woestijntochtje naar 2 januari en het was toch nog heel gezellig.
Op Oudejaarsdag heb ik, volgens traditie oliebollen gebakken. Ik werd daar echt zo blij van en ze smaakten heerlijk.
’s Avonds zijn we met een groepje naar El Sur geweest, een Spaans restaurant in het Westin Hotel. We zaten op een prachtig terras met uitzicht op het park en het strand. Het eten was heerlijk, we kregen de hele avond tapas, Spaans eten en Spaanse wijn en er was muziek.
Om 12 uur ging iedereen naar het strand om naar het indrukwekkende vuurwerk op de Palm te kijken.
Gelukkig waren we niet naar Down Town Dubai gegaan want daar was een enorme brand in het Address Hotel en we hebben later van mensen gehoord die daar in de buurt waren dat ze toch wel angstige momenten hadden beleefd.
Ondanks dat we gezellige dagen gehad hebben missen we natuurlijk onze dierbaren en vooral Simone en Harald. Op sommige momenten is het toch lastig en bij ‘All you need is love’ bleef het niet dan ook niet droog, want in tegenstelling tot andere jaren komt het gemis dan letterlijk je huiskamer binnen. We hebben extra geskyped en gebeld, maar toch, je wilt elkaar ook wel eens lekker vasthouden.
Dus volgend jaar doen we het anders: we vieren de feestdagen weer eens heerlijk samen!
Tenslotte wensen wij jullie een mooi en gezond 2016, liefs van de Vogeltjes in Dubai
-
13 Januari 2016 - 15:36
ElsDumerniet:
Hallo lieve allemaal,
Wat een relaas,jullie maken wel wat mee hoor! Prachtige foto's!
Ja al weer 1 jaar voorbij,waar blijft de tijd.
Bij ons alles goed,komen aardig de winter door,alleen volgende week,
gaat het wat kouder worden,we zien wel wat dat gaat worden!
Irene,jij stapt ook wel overal op af zeg,goed van je!!!
Wij blijven jullie volgen en kijk al weer uit naar je volgende verslag!!
Liefs van ons en hou je taai,dikke kus van ons voor jou,Koos en Bart.
Ouwe nozem en Els
-
08 Februari 2016 - 21:34
Ellen:
Dag lieve vogeltjes,
hier een berichtje vanuit wonderschoon Maarssenbroek.
Het stormt hier en het is even kleurrijk als altijd.
Bisonspoor vervalt langzaam aan in somberheid, steeds meer winkels sluiten. Zal wel te maken hebben met het feit dat jullie er niet meer zijn:-).
Verder weinig nieuws het leven is druk en gejaagd en de mensen blijven binnen met dit slechte weer, tijd voor een zonnestraal:-).
De fiets naar het werk laat ik maar even staan.
Op het werk druk als altijd.
Over 3 weken gaat Lukas ons al verlaten en Irene wellicht leuk om te weten de 29ste maart worden Roy en John 50!
Vrijdagmiddag zaten we te kletsen over een docent, ik zei goh die heeft ook altijd hetzelfde overhemd aan, iedereen stond beetje om mij heen en echt je gelooft het niet steekt die docent zijn hoofd om de hoek. je bedenkt het niet, Maura viel stil en liep naar Sara uh Saar ie mail he huh wat welke mail (Sara had niks door) wat bedoel je bleef ze maar vragen. Anne stond mij als versteend aan te kijken ik dacht dat ik het in mijn broek deed. Marianne kreeg een knal rode kop.
Toen die docent wegwas hebben we tranen met tuiten gelachen, weer ouderwets Ireen!
Nou jullie zijn vast nog niet klaar met graven daar in die zandbak. Tot snel, liefs Ellen
Met ons verder alles goed, we appen daar nog wel over:-).
-
11 Maart 2016 - 21:42
Sandra De Wit:
Hai Irene, ik las net wederom je verslag van 9 januari. Wat een belevenissen!
Die kamelen vlak langs die auto's! Dat lijkt mij toch wel wat hoor! En die dolfijnen van zo vlakbij te zien zwemmen, prachtig hoor! Ben je al een beetje gewend aan het vrijwilligerswerk in de Art-studio/winkel? Alles in het Engels? En hoeveel uur in de week?
Hier is het gelukkig niet meer zo koud. Volop krokussen en narcissen en een flauw zonnetje, maar de lente komt eraan! Doen jullie ook nog aan de klok verzetten? Denk het niet hè?
Schrijf je binnenkort weer een verslag?
Hartelijke groet van Sandra
P.s. Weet je dat je dagboekverslag al 8444 keer bekeken is?!
Je wordt nog beroemd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
