Verrassing!

Het gaat goed met ons en ondanks dat het sociale leven hier anders is, hebben we het ook best druk.

Bart heeft inmiddels een vast contract bij Desert River. Hij maakt lange dagen (en soms nachten) maar heeft het erg naar zijn zin en heeft een mooi arbeidscontract met een goed salaris en goede secundaire arbeidsvoorwaarden, waar onder een auto van de zaak.

Koos heeft het ook ontzettend druk bij PFF Middle East en de collega’s zijn er onderhand aan gewend geraakt dat hij er continue is en daardoor verlopen de dagelijkse werkzaamheden ook steeds beter.

En ik heb het ook druk met van alles, en ondanks housewife-not-allowed-to-work vliegen de dagen voorbij. Ik heb een aantal dagen freelance gewerkt op kantoor bij de dierenarts ten behoeve van het vernieuwen van hun website, niet het leukste werk, maar wel een secuur klusje en het was wel erg gezellig daar op kantoor. Het was leuk weer even wat te doen.
Inmiddels ben ik aardig ingeburgerd in het wandelclubje ‘de Zandlopers’ en hebben we een ladiesnight gehad bij een van de dames thuis. Ik zat daar naast Marja. Zij vertelde dat ze binnenkort naar haar ouders in Nederland zou gaan vanwege hun huwelijkfeest. Ik vroeg haar waar zij wonen, ‘in Vlaardingen, zei ze, onder de rook van Rotterdam’. ‘Ja, antwoordde ik, dat hoef je mij niet te vertellen: daar kom ik vandaan!’ Van het een kwam het ander en natuurlijk hebben we ook gemeenschappelijke bekenden: Willem en Tineke, nou ja, hoe toevallig!

Inmiddels is een bedrijf bezig geweest om alle gebreken in huis te verhelpen c.q. te repareren. Zo hebben we eindelijk een werkende afzuigkap en verlichting boven de eettafel. Maar de lekkage van het dak is nog niet gerepareerd (dat is ook niet zo erg want er is ook geen noemenswaardige regen meer gevallen sinds 22 januari) en hebben we na 4 maanden ook nog steeds 3 kapotte toiletrolhouders. Als het goed is komen ze van de week eindelijk de laatste mankementen repareren.

Nee, regen hebben we amper gehad de laatste tijd, maar wel zandstormen. Vaak is het dan gewoon winderig en waait het zand in het rond buiten en helaas komt het ook naar binnen. Het kruipt overal tussendoor en ligt gewoon ook in de kasten, er is bijna niet tegenaan te werken en ik ben dan ook heel blij met de maid die 2 keer in de week het huis zandvrij komt maken. De overige dagen neem ik dan voor mijn rekening.
Op 2 april begon de dag mistig. Nu is dat wel vaker deze tijd van het jaar, dat is de overgang van het droge koelere weer naar de hete luchtvochtige periode. Echter naarmate de ochtend vorderde werd het steeds donkerder en trok het steeds meer dicht, de lucht werd oranje–geel en het werd heel stil, net als bij een zonsverduistering. Het was een zandstorm zoals ze die hier in jaren niet meegemaakt hadden en die gedeeltelijk het dagelijkse leven stillegde. Er waren scholen dicht, vliegvelden gesloten, ect. In de loop van de middag werd het langzaam lichter en kon het grote zand-ruimen beginnen. Het was een hele bijzondere ervaring.

Ik zou voor het eerst van mijn leven op eerste Paasdag jarig zijn en de mannen deden nogal geheimzinnig over de visite. Ze hadden allerlei kennissen uitgenodigd hier, maar wilde mij niet precies vertellen wie en toen ik vroeg wat ik met de boodschappen moest doen zeiden ze: ‘oh gewoon, niet te veel’. Ik wist niet helemaal wat ik er van moest denken, maar ja, het zou wel goed komen… Bart had ook vrij met de Pasen, hij moest alleen op zaterdag nog even een zending controleren op het vliegveld. Toen hij daarvan terug kwam, riep hij me, ik was boven. Ik hoorde aan zijn stem dat er wat was en ging snel naar beneden en kreeg de verrassing van mijn leven want wie stond daar naast hem: SIMONE! Mijn gezin had als verrassing een vlucht geboekt zodat Simone op mijn verjaardag hier kon zijn. Wat een geweldig cadeau, ik was zoooo blij. Helaas kon Harald niet meekomen, maar dat komt de volgende keer wel goed. De mannen hadden me mooi om de tuin geleid met hun verhalen over visite.

We hebben natuurlijk allerlei leuke dingen gedaan: naar de Souk, Dubai Museum, Arabian Teahouse, naar Barasti, met het monorail over de Palm naar het Aquarium in Atlantis, At the Top, eten bij de Libanees met uitzicht op de Dubai Fountain Show, naar het strand naast de Burj al Arab, onze voetjes laten verwennen, de Jumeirah Mosque bezocht, natuurlijk ook naar de Mall geweest en tot slot hebben we gelunched bij Hilton JBR. Het was echt geweldig en heerlijk om quantity time te hebben met elkaar.
Donderdagavond is ze weer terug gegaan, maar wat we hebben heerlijke dagen gehad!!! Ik ben heel dankbaar dat ik zo’n fijn gezin heb en dan maakt het niet uit waar in de wereld jij woont of zij wonen, dan ben je nooit ver weg (maar het is soms wel fijn om elkaar even vast te kunnen houden)!