Werk en kamelen zoeken

Inmiddels ben ik er wel achter gekomen dat een baan vinden in Dubai wat mooier wordt voorgespiegeld dan het in werkelijkheid is. Ja zeker, er is werk zat en leuke banen ook, vaak kun je hier op een hoger niveau werken dan in Nederland, maar dan moet je wel eerst wat vinden en daar zitten best haken en ogen aan.
Alle vacatures staan op internet, net als bij ons. Er wordt veel met recruitment bureaus gewerkt. Voorspraak van zo’n bureau kan je bij een reactie op een online-vacature een flinke stap op weg helpen. Samen met de HR-manager van PFF ben ik onlangs bij een aantal van die bureaus langs gegaan. Waar je dan tegenaan loopt is: Er zijn momenteel weinig vacatures (de ander zegt: we hebben veel vacatures...), we accepteren alleen mensen die van origine Engelstalig zijn, we kunnen alleen een cv plaatsen van mensen die al werkervaring in Dubai hebben, er is hier leeftijds-discriminatie (‘ik ben 35 en kon al bijna niet meer aan het werk komen’, de doos), witneuzen (Europeanen, Australiers) zijn te duur (maar het zijn wel de enigen die snappen hoe het werkt)……
Pfff, al met al niet om vrolijk van te worden. Aan de andere kant vragen ze 10 jaar ervaring en een maximum leeftijd 25 jaar. Ja, duuuhh! Wat ik om me heen heb gehoord is dat je je vooral door alle eisen heen moet bluffen en stug moet volhouden. Nou, dat zijn we wel van plan.
Kortom, we wanhopen niet en hebben alle vertrouwen dat het met werk goed gaat komen. Daarbij is het niet erg om hier rustig te wennen. Het is natuurlijk toch een andere wereld hier en dat vergt toch ook zijn tijd.

Van de week zijn Dane en Bonnie bij ons langs geweest. Dane werkte bij Vineyard, de voormalige cateraar van Nyenrode en is 2 jaar geleden naar Dubai vertrokken. Omdat Koos toen al regelmatig naar Dubai moest heb ik zijn gegevens gevraagd, zodat mocht ik een keer in de buurt zijn het leuk zou zijn om elkaar nog eens te ontmoeten. Wie had nu kunnen bedenken dat ze bij ons thuis op visite komen omdat we zelf in Dubai wonen? Het was een gezellige avond, leuk om elkaar weer te zien en gezellig te kletsen.

Wat apart is, is dat Koos hier weer contact heeft met een aantal zakenvrienden van vroeger. Mensen van 20-30 jaar geleden waar hij al jaren (bijna) geen contact meer had. Zij hebben hier werkzaamheden, wonen hier of komen voor een vakantie. De meesten van hen ken ik ook, dus het is wel leuk om oude vrienden weer te ontmoeten en bij te praten. Het allerleukste is dat we deze week Stuart (een Engelsman waar Koos nog best man is geweest op zijn bruiloft 26 jaar geleden) en Rachel weer gaan ontmoeten na 20 jaar. We kijken daar erg naar uit.

Bart had het idee om een kamelenmarkt te bezoeken. Een half uur hier vandaan ligt Al Lisali, waar volgens google e.e.a. te vinden zou zijn. Vol goede moed gingen we die kant op en al gauw zagen we een aantal kamelen. Oké, dan gaan we die kant op, daar zal de markt wel zijn. Nee dus. Vervolgens weer omgedraaid en verder gezocht en de weg gevraagd. Maar ja, in de woestijn spreken ze niet zo goed Engels als in de stad (lees: geen). Nog een keer omgedraaid, nog een paar rondjes gereden, maar om kort te gaan: kamelen hebben we volop gezien, maar waar die markt nou was?????